Entamu LA SIDRA de Xineru’23 (Nb. 225)

Entamu

L’empiezu del añu suel dir xuníu a los bonos propósitos. Con motivos y ensin ellos, plantegámosmos iniciatives que, esti añu sí, vamos llevar a cabu y van suponer una meyora nes nueses vides.

Nel seutor de la sidre pasa lo mesmo. Tenemos la necesidá de plantegamos cambeos qu’ameyoren la situación, y ye por eso polo que dende LA SIDRA animémosmos a faer una serie de propuestes d’añu nuevu pal seutor.

Son propuestes cencielles, bien ameyorables y a les clares incompletes, pero per dalgún llau hai qu’entamar. Lo que nun ye posible ye avanzar si nun esiste una planificación, unos oxetivos nidios, que podrán algamase o non, pero que marquen les llínies a siguir.

Ye imprescindible un Plan Estratéxicu pa la mazana y la sidre, de lo contrario vamos siguir avanzando colos güeyos zarraos. ¿Cuálos son los oxetivos? ¿Cómo se llogren? ¿Cómo entamamos? ¿Per ónde escomenzar?

La situación na que mos atopamos requier rempuestes precises p’allantrase al futuru. Ye nidio que’l consumu de sidre ta estrenchamente lligáu a la población asturiana, y el procesu de desindustrialización y destruición del texíu socioeconómico al que ta sometíu’l nuesu país provoca paru, precariedá y emigración forzada de bona parte de la mocedá asturiana. Yá tamos per debaxo del millón d’habitantes, y el grupu d’edá más afectáu ta ente los 18 y los 35 años, el más dinámicu y de mayor consumu.

Ye cierto que’l seutor deféndese, qu’esiste un perinteresante procesu de diversificación del mundiu la sidre, que les iniciatives privaes suplen el desinterés alministrativu, que la DOP Sidre d’Asturies tien un efeutu dinamizador social y económicu, que probablemente esti añu nun se repita’l fiascu del añu pasáu y la Unesco acabe de reconocer la nuesa cultura de la sidre como padremuñu inmaterial de la Humanidá… Y sí, n’abril la Primera Sidre l’Añu va marcar nuevamente l’entamu de la temporada sidrera asturiana, pero hai que planiar, tenemos que planiar.